Λυκοπένιο Ντομάτας

Το Λυκοπένιο είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που καταπολεμά τη δράση των ελεύθερων ριζών. Οι ελεύθερες ρίζες δεσμεύονται στη μεμβράνη του κυττάρου και προκαλούν τη διάσπασή του, διαταράσσοντας την ομαλή λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Η διαδικασία αυτή ευθύνεται για τη δημιουργία χρόνιων νόσων.
Λυκοπένιο-Ντοµάτα για σίγουρη προστασία
Η ντοµάτα καλλιεργήθηκε συστηµατικά για πρώτη φορά στην Κεντρική και Νότια
Αµερική  (Περού). Ήταν άγνωστη στην Ευρώπη  µέχρι το 1544, οπότε και οι Ιταλοί της έδωσαν το όνοµα  "χρυσό  µήλο" (pomi d'oro),  για το κίτρινο ή το πορτοκαλί χρώµα που είχε τότε η ώριµη ντοµάτα. Στην Ελλάδα η ντοµάτα ήρθε το 1818, όπως και η πατάτα, αλλά στην αρχή οι καρποί της εθεωρούντο δηλητηριώδεις και τοξικοί  
∆ιατροφική αξία της ντοµάτας.  
Η ντοµάτα έχει όξινη και ελαφρώς καυστική γεύση, ενώ σηµαντική είναι η θρεπτική της αξία. Η ντοµάτα είναι ευεργετική για την ανθρώπινη υγεία, διότι είναι πλούσια σε βιταµίνες, µέταλλα και ιχνοστοιχεία που βοηθούν στην ρύθµιση σακχάρου στο αίµα, στην δυσκοιλιότητα, καθώς και στην ρύθµιση της χοληστερόλης. Το καθηµερινό µας µενού,  πρέπει να περιέχει ντοµάτα -  λαχανικά  (ωµά ή βρασµένα)  δύο φορές την ηµέρα,  όπως προτρέπει η σύσταση του παγκόσµιου οργανισµού υγείας:  "Eat five" που αναφέρεται στην κατανάλωση τουλάχιστον πέντε µερίδων φρούτων - λαχανικών. 
Ιδιαίτερο επιστηµονικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιεκτικότητα της ντοµάτας σε πολυφαινόλες και ιδιαίτερα σε φλαβόνες και φλαβανόνες.  Η ντοµάτα περιέχει σε υψηλές ποσότητες την θαυµάσια αντιοξειδωτική ουσία  "λυκοπένιο" που παρουσιάζει ισχυρότατη αντιοξειδωτική δράση  (ισχυρότερη από τη β-καροτίνη) και προφυλάσσει τον οργανισµό από τις καταστροφές που προκαλούν οι τοξικές ελεύθερες ρίζες. 
Λυκοπένιο
Οι ελεύθερες ρίζες δηµιουργούνται όταν τα ζεύγη των ηλεκτρονίων που περιβάλλουν τον πυρήνα του κυττάρου διαταράσσονται και αναζητούν ηλεκτρόνια από άλλες ενώσεις.  Έτσι,  προκαλείται ηλεκτρική αστάθεια στο  µόριό τους και ευρεία απορύθµιση των ηλεκτρικών δυναµικών,  που οδηγεί στην καταστροφή των κυτταρικών µεµβρανών. Απ'  όλα τα καροτινοειδή,  το λυκοπένιο είναι αποτελεσµατικότερο στην εξουδετέρωση της καταστρεπτικής  µονήρους ελεύθερης ρίζας οξυγόνου. Το λυκοπένιο είναι η φυτοχηµική ουσία που κάνει κόκκινες τις ντοµάτες.  Μικρές ποσότητες λυκοπένιου βρίσκονται επίσης στο καρπούζι, στις φράουλες,  το πεπόνι 

και στο γκρέιπφρουτ.  Ωστόσο,  οι ντοµάτες φαίνεται ότι αποτελούν την καλύτερη πηγή και ειδικότερα ο ντοµατοχυµός και η τριµµένη ντοµάτα  (πολτός ή πουρές ντοµάτας).  Πολλές από τις πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι  µερικά από τα οφέλη που αποδόθηκαν στη β-καροτίνη,  απορρέουν στην πραγµατικότητα από το λυκοπένιο.  
Λυκοπένιο κατά του καρκίνου του προστάτη
Tο 1995, ήρθαν για πρώτη φορά στη δηµοσιότητα αναφορές σύµφωνα  µε τις οποίες το λυκοπένιο συµβάλει στην πρόληψη του καρκίνου του προστάτη. Έδειξαν ότι οι άνδρες που τρώνε τουλάχιστον δέκα  µερίδες τροφών  µε βάση τη ντοµάτα εβδοµαδιαίως,  έχουν 45%  λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του προστάτη.  Αλλά,  και στην περίπτωση που τελικά αναπτύσσεται καρκίνος του προστάτη, η θεραπεία  µε λυκοπένιο είναι δυνατόν να  µειώσει το  µέγεθος των όγκων και να κάνει τον καρκίνο λιγότερο επιθετικό.  

Το συµπέρασµα αυτό επιβεβαιώθηκε και από µετέπειτα επιδηµιολογικές έρευνες που έδειξαν αυξηµένη συσχέτιση µεταξύ των χαµηλών επιπέδων λυκοπένιου στον ορό, µε τον κίνδυνο προσβολής από καρκίνο του προστάτη.  Πρόσφατα,  επαληθεύτηκε η ισχυρή ανασταλτική επίδραση του λυκοπένιου στην ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων. 
Βρέθηκε,  ότι το λυκοπένιο παρεµποδίζει τη  µετατροπή των  µεταλλαξιογόνων
συστατικών των τροφίµων σε ετεροκυκλικές αµίνες και ταυτόχρονα εµφανίζει ισχυρά αντιοξειδωτικά χαρακτηριστικά.  
Εκτός από τον καρκίνο του προστάτη το λυκοπένιο έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στην πρόληψη και άλλων  µορφών καρκίνου,  όπως του πνεύµονα,  του στοµάχου, του πρωκτού και του  µαστού.  Μάλιστα,  η πρόσληψη  µεγάλης ποσότητας λυκοπένιου φαίνεται ότι µειώνει το συνολικό κίνδυνο καρκίνου κατά περίπου 40%. Αντίθετα χαµηλά επίπεδα λυκοπένιου σχετίζονται µε αυξηµένο κίνδυνο καρκινογένεσης. Για παράδειγµα, οι καπνιστές έχουν χαµηλά επίπεδα λυκοπένιου, λόγω υψηλού οξειδωτικού στρες και ταυτόχρονα εµφανίζουν τετραπλάσιο κίνδυνο προσβολής από καρκίνο του πνεύµονα. 
Λυκοπένιο κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων  Η διατροφική αξία του λυκοπένιου δεν περιορίζεται στην πρόληψη του καρκίνου. 
Προσφέρει επίσης προστασία κατά της οξείδωσης των LDL και προστατεύει τις
αρτηρίες από το σχηµατισµό πλάκας. Μια πρόσφατη Ευρωπαϊκή µελέτη συνέκρινε τα επίπεδα του λυκοπενίου ανδρών που είχαν  µόλις υποστεί την πρώτη τους καρδιακή προσβολή, µε αυτά υγιών εθελοντών.  Οι άνδρες που είχαν υψηλότερα επίπεδα λυκοπένιου είχαν  µισές πιθανότητες να υποστούν έµφραγµα σε σχέση  µε όσους είχαν χαµηλότερα.  
Λυκοπένιο για ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστηµα  
Οι τελευταίες έρευνες για το λυκοπένιο δείχνουν ότι ασκεί θετική επίδραση και στο ανοσοποιητικό σύστηµα. Σε µια µελέτη, όσες γυναίκες έτρωγαν τοµατοπολτό καθηµερινά, για είκοσι  µία ηµέρες,  είχαν υψηλότερα επίπεδα λυκοπένιου στο αίµα,  από αυτές που ακολουθούσαν δίαιτα χωρίς ντοµάτες.  Τα λευκά αιµοσφαίρια αυτών που έτρωγαν ντοµάτες ήταν πολύ ανθεκτικότερα στις οξειδωτικές βλάβες — κατά 33 έως 42%.  
Λυκοπένιο κατά της γαστρίτιδας
Πρόσφατα έγινε λόγος για την προστατευτική επίδραση του λυκοπένιου στην οξεία γαστρίτιδα, σε πειραµατόζωα, όταν χορηγείται σε ηµερήσια δόση 0.2 mg/kg βάρους. 
Ωστόσο,  σηµειώνεται ότι σε υψηλότερες ή χαµηλότερες δόσεις  µειώνονται
σηµαντικά οι γαστροπροστατευτικές ιδιότητες του λυκοπένιου.   
Το λυκοπένιο στη ντοµάτα και τα προϊόντα της  
Το προσλαµβανόµενο µέσω της διατροφής λυκοπένιο είναι πιο πολύτιµο αν έχει υποστεί επεξεργασία.  Πρόσφατη  µελέτη για τη σταθερότητα και τη βιοδιαθεσιµότητα του λυκοπένιου, έδειξε ότι παρέµειναν αµετάβλητες κατά την κατεργασία της ντοµάτας, για την παρασκευή χυµού ή πολτού, αλλά και κατά την αποθήκευση τουλάχιστον για 12 µήνες, σε θερµοκρασία περιβάλλοντος. Επιπλέον, ο χυµός ντοµάτας σε μαγειρικές θερµοκρασίες,  παρουσία ελαίου,  θεωρείται σηµαντικής διατροφικής αξίας,  ενώ η ανθρώπινη υγεία ωφελείται περισσότερο όταν το λυκοπένιο προέρχεται από διαιτητικές πηγές, οπότε απορροφάται ευκολότερα.  
Σύσταση υγείας: µαγειρεµένες ντοµάτες µε ελαιόλαδο. 

Αναφορές από τον Αµερικανικό Οργανισµό Υγείας το 2003,  υπογραµµίζουν ότι τα στοιχεία τόσο από εργαστηριακά πειράµατα όσο και από επιδηµιολογικές έρευνες στην περιοχή της Μεσογείου, αποδεικνύουν το χαµηλότερο κίνδυνο που συνδέει τη διατροφή πλούσια σε λαχανικά, φρούτα και µαγειρεµένες ντοµάτες µε ελαιόλαδο, µε χρόνιες παθήσεις όπως η στεφανιαία νόσος και  µορφές καρκίνου όπως του  µαστού,  στοµάχου,  ουροδόχου κύστεως -  προστάτη,  παχέως εντέρου,  καθώς και από καρκίνους της στοµατικής κοιλότητας,  του λάρυγγα και του οισοφάγου. Τα λιπίδια ορού, καθώς και η οξείδωση των LDL, µειώνονται σηµαντικά, µετά την κατανάλωση παραγώγων ντοµάτας που περιέχουν λυκοπένιο. Μοιραία, οι συστάσεις για τη βελτίωση της δηµόσιας υγείας, δεν θα µπορούσαν παρά να προτείνουν αυξηµένη κατανάλωση λαχανικών,  φρούτων και ιδιαίτερα µαγειρεµένων ντοµατών  µε ελαιόλαδο.  Το λυκοπένιο,  όπως και η β-καροτίνη, απορροφάται καλύτερα σε συνδυασµό µε διατροφικό λίπος, π.χ. ελαιόλαδο, σε υψηλή θερµοκρασία,  ώστε να απελευθερώνεται ευκολότερα από τη ντοµάτα.  Για το λόγο αυτό η καλύτερη πηγή λυκοπένιου είναι η  µαγειρεµένη ντοµάτα και φυσικά η σάλτσα ντοµάτας  µε ελαιόλαδο.  Παράλληλα,  είναι αυτονόητο ότι ο συνδυασµός των αντιοξειδωτικών ιδιοτήτων του λυκοπένιου και του ελαιολάδου, όπου από  µόνο του αποτελεί  µία εξαιρετικά σηµαντική τροφή για την ανθρώπινη υγεία,  αποδίδει ένα πραγµατικό κοκτέιλ ευεξίας, αντιγήρανσης και µακροβιότητας.

Read more »

Τα πάντα για τα βότανα μέρος 2ο

Υγεία, ομορφιά με βότανα & αρωματικά φυτά
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα τα βότανα έχουν παίξει ζωτικό ρόλο στην πρακτική ιατρική πολλών πολιτισμών. Αποτελούν έναν εναλλακτικό τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων υγείας, με θετικά αποτελέσματα. 
Αναφέρουμε, στη συνέχεια, πρακτικές και βότανα που γνωρίζουμε τις ιδιότητες αλλά και τον τρόπο χρήσης τους. Οι οδηγίες γι’ αυτά, αλλά και οι πληροφορίες για τη θεραπευτική τους δράση, βασίζονται σε άρθρα, βιβλία και συγγράμματα βοτανολογίας.

Γιατροσόφια (φάρμακα) 
Ο τεχνικός ύπνος και η νάρκωση επιτυγχάνεται με τ' αφιόνι, που είναι καρπός παπαρούνας. Τα στουμπάνε και πίνουν το ζουμί. (Το αφιόνι έσωσε την κατάσταση και με τα κλάματα των μικρών παιδιών κατά την εξόδου του Μεσολογγίου). Νάρκη, επιφέρει και η χουχούτα (τάτλα), χορταρικό σαν την κολιτσίδα που φύεται μονάχο του πιο πολύ στην περιοχή της Δ. Ευρυτανίας. Καταπραϋντικό στους πόνους είναι και ο βάλσαμος. Για εσωτερική χρήση βράζουν το κίτρινο λουλούδι του και το πίνουν σα ρόφημα, ενώ για εξωτερική το τρίβουν και το κάνουν αλοιφή με παλιό λάδι. Σταματάει αμέσως την αιμορραγία. Δίνει και αντισηπτικό υγρό που αλείφουν τα πτώματα για να διατηρούνται, (εξ ου και μπαλσάμωμα). Αντισηπτικές ιδιότητες έχει και η ρίγανη. (Ο σκοτωμένος λαγός για να διατηρηθεί, θέλει λίγα κλωνάρια ρίγανη στην κοιλιά του). Μαλακώνει ακόμα τον πονόδοντο και δίνει ρόφημα και την ευκοιλιότητα και τον κοιλόπονο. (Την έβαζαν επίσης για νοστιμιά στη σαλάτα, το ριγανάτο του φούρνου ή στο σουφλιμά). Το σκουρπίδι, που βγαίνει ανάμεσα στα πουρνάρια, είναι μοναδικό για τους κοιλόπονους των μικρών παιδιών. Το άνθος του χαμόμηλου, (το συνιστά πολύ και η επιστήμη), δίνει το αρωματικό του ρόφημα που μαλακώνει το στομάχι κι όλο το πεπτικό σύστημα. Για την ίδια περίπου χρήση είναι και το τίλιο, το φασκόμηλο, η μαντζουράνα, τα ξερά τριαντάφυλλα, τα άνθη της μολόχας και το βουνίσιο τσάι. Τα φύλλα της μολόχας δίνουν το κατάπλασμα για εξωτερικούς όγκους, όπως και το ψημένο κρεμμύδι με ζάχαρη και στάχτη, ο βρασμένος τραχανάς και ο κρόκος του αυγού με στουμπημένη σταφίδα. Όταν όμως σπάσει το σπυρί, τότε καθαρίζει με το ελατορέτσινο. Το αίμα καθαρίζει με ρόφημα από λουλούδια της ασφάκας, με τρυφερά φύλλα καρυδιάς, με αλοή, με αψιφιά ή με χάπια από δάκρυ ελατίσιου ρετσινιού. Τα φύλλα του ευκάλυπτου και η αψιφιά με την αλοή δίνουν το φάρμακο κατά της ελονοσίας. Το αγνό μέλι με σκόνη από άνθη ανυχακιού ή με τρίμματα απ’ τους καρπούς του μελαθρακιού ή αναποδογενιού είναι για τις αμυγδαλές και το καθάρισμα του αίματος. Στα μικρά παιδιά η θεραπεία αυτή γίνεται με χυμό από ρόδο ή ζόχι .Τα παραδάκια (καρποί σαν φακή ομώνυμου φυτού, που φυτρώνει σε πετρώδη εδάφη) και το αναποδογένι είναι το αμελέτητο. Για τη σούφρα που βγάζουν τα μικρά παιδιά, υπάρχει ειδικό χορτάρι που μοιάζει με τη μυρωδιά και λέγεται "σουφροχόρτι". Τα νεφρά καθαρίζουν με ρόφημα από συρτό (χόρτο που έρπει σαν την αγριάδα σε χοντροχώραφα) απ’ τα τσόφλια του άσπρου κρεμμυδιού και τα ξερό τριφύλλι. Το πεντανεύρι, που βγαίνει σε βαρκότοπους, συνίσταται για το ζάχαρο και τις αμοιβάδες. Οι αμοιβάδες καταπολεμούνται και με το ρόφημα από άνθη δεντρολίβανου ή τους χυμούς των φύλλων του καρυοφυλλιού.
Το πεπτικό σύστημα καθαρίζει και το στομάχι μαλακώνει με τις ρίζες της αγριάδας. Οι γαστρούλες που φυτρώνουν σε παλιούς και νοτισμένους τοίχους γιατρεύουν τα χελώνια. Το ξυνόγαλο είναι για την δυσκοιλιότητα και το ψημένο κυδώνι ή οι καρποί της κρανιάς είναι για την ευκοιλιότητα.
 
Φτιασίδια (καλλυντικά)  
Η γυναίκα των χωριών μας, προσπαθούσε να συμπληρώσει την άψογη φυσική της εμφάνιση με διάφορα παρασκευάσματα που κάνει μόνη της. Η καλύτερη λοσιόν για τα χέρια και το πρόσωπο, γίνονταν με πικραμύ­γδαλα στουμπισμένα που έμεναν μια με δυο μέρες στο νερό ή με γαλάκτωμα από σταρένιο ζυμάρι ή και με υγρό από φλούδες πορτοκαλιού. Τα μαλλιά μαύριζαν, δεν έπεφταν κι ήταν αφράτα όταν λούζονταν με τα λεγόμενα «βρασίδια». Ήταν νερό που έβρασε με φύλλα καρυδιάς, σκίνου, βάγιας, δεντρολίβανου ή ρίζες βάτου. Το μουστάκι και τα φρύδια τα έβαφαν με καμένο γαρίφαλο. Απ’ τους καρ­πούς της βάγιας έβγαζαν το δαφνόλαδο για τα μαλλιά. Το γιαούρτι, η ντομάτα και οι αγγουρόφλουδες ήταν για τα εγκαύματα και τα μπαλώματα του δέρματος. Οι φλούδες του λεμονιού και του πορτοκαλιού έκαναν αφράτη επιδερμίδα. Η αλοιφή που κρατάει το πρόσωπο μαλακό κι αφράτο γίνεται με ασπράδι απ’ αυγό, σαπούνι, λάδι και γιαούρτι. Η ντομάτα μαλάκωνε τους κάλους και τις παρανυχίδες. Το κρασόψωμο ήταν για τις πρέκνες. Η ψείρα καταπολεμιόνταν με τα φύλλα της πικροδάφνης και ο ψύλλος με του σκίνου. 
Η χρήση του σαπουνιού ήταν μάλλον περιορισμένη. Τα ρούχα και κυρίως τ' άσπρα, τα καθάριζε το «κοφίνι» (αλισίβα = σταχτωμένο νερό) και νερό που έχει βράσει μέσα δεντρολίβανος.  Με μούργιες κι ακάθαρτα ελαιόλαδα έκαναν το σαπούνι της μπουγάδας, ενώ με δαφνόλαδο και ροδέλαιο το μοσχοσάπουνο.
 
Οι καλύτερες ώρες για να πιούμε το αφέψημά μας
Το πρωί νηστικοί: Τα αποτοξινωτικά, τα καθαρτικά, τα διουρητικά, τα επουλωτικά του στομάχου και του εντέρου και τα αντιπαρασιτικά του εντέρου. 
Ώρες 10:00 ή 16:00: Δυο ώρες πριν από τα γεύματα. Τα προστατευτικά του ήπατος, τα αντιρρευματικά, τα αντισηπτικά, τα αντιβηχικά, τα καρδιοτονωτικά, τα βοηθητικά στις αγωγές της περιόδου.
20 λεπτά πριν από γεύματα: Τα τονωτικά, τα αντιόξινα, όσα βοηθούν στις περιπτώσεις έλλειψης μεταλλικών αλάτων.
Μετά τα γεύματα: Τα χωνευτικά, τα καταπραϋντικά, τα αντιόξινα, τα αντιζυμωτικά και τα βοηθητικά για την αποβολή των εντερικών αερίων.
Πριν κοιμηθείτε: Τα καταπραϋντικά, τα καθαρτικά, τα καρδιοτονωτικά, τα ροφήματα που βελτιώνουν τη κυκλοφορία του αίματος.

Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι χρήσης
ΕΓΧΥΜΑ: Μόλις αρχίσει το νερό να βράζει, το κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα το βότανο. Το αφήνουμε για 10-20 λεπτά, το σουρώνουμε και το χρησιμοποιούμε. Οι συνηθισμένες αναλογίες για το έγχυμα είναι από 1-3 κουταλάκια του γλυκού για κάθε φλιτζάνι νερό.
ΑΦΕΨΗΜΑ: Παίρνουμε το θεραπευτικό μέρος του φυτού και το βράζουμε με νερό. (Συνήθως βράζονται τα σκληρά τμήματα του φυτού: ρίζες, φλούδες, κοτσάνια, σπόροι). Αν είναι ψιλοκομμένα χρειάζονται βράσιμο μόνο για 5 λεπτά, άλλων 5-15 λεπτά. Τρεις κουταλιές σε δύο φλιτζάνια νερού και να καταναλωθούν σε 12 ώρες.
ΑΛΟΙΦΗ: Η αλοιφή γίνεται με πρώτη ύλη το έγχυμα, το αφέψημα, το χυμό ή τη σκόνη του βοτάνου, που τα δουλεύουμε με κερί ή βούτυρο ή και με αλεύρι, μέχρι να γίνουν ένα σώμα και τα διατηρούμε μέσα σε βαζάκι.
ΒΑΜΜΑ: Για να φτιάξουμε το βάμμα παίρνουμε το βότανο και το βάζουμε σε ένα μπουκάλι με οινόπνευμα. Οι αναλογίες γενικά είναι 5 μέρη λευκού οινοπνεύματος 70 βαθμών, για κάθε μέρος φυτού, (που θα έχει αλεστεί σε μίξερ ή θα το έχουμε κοπανίσει σε γουδί). Τα αφήνουμε για 5-15 ημέρες αναταράζοντας κάθε τόσο το δοχείο. Μετά φιλτράρουμε το βάμμα με ένα διηθητικό χαρτί (ή και με φίλτρο καφετιέρας), σε ένα άλλο δοχείο που μπορεί να διατηρηθεί για αρκετό καιρό. Το βάμμα το χρησιμοποιούμε μόνο για εξωτερική χρήση.
ΛΟΣΙΟΝ: Γίνεται όπως το έγχυμα, ή το αφέψημα και χρησιμοποιείται εξωτερικά στο μέρος που χρειάζεται θεραπεία, με απαλές κινήσεις μασάζ, για να την απορροφήσει το δέρμα. Λοσιόν μπορούμε να βάζουμε για δερματοπάθειες και για το τριχωτό μέρος του κεφαλιού.

Read more »

Τα πάντα για τα βότανα μέρος 1ο

Που ενδείκνυται το κάθε βότανο;


Αλόη βέρα: Για έκζεμα, ζάχαρο, δυνάμωμα μαλλιών.
Αρχαγγελική: Τονωτική αναιμία, ευστόμαχη, συκώτι, εντερίτιδα, ρευματισμούς, αρθριτικά.
Αγριάδα: Πέτρες νεφρών, προστάτη, χολή, πολύ διουρητική.
Άγριο τριαντάφυλλο: Χοληστερίνη, ζάχαρο, άμυνα οργανισμού, περιέχει βιταμίνη C.
Αγριμόνιο: Ζαχαροδιαβήτη, φαρυγγίτιδα, πόνοι λαιμού, διάρροια.
Αλεξανδρινά φύλλα: Δυσκοιλιότητα.
Αλθαία: Μαλακτική, λαρυγγίτιδα, βήχα, φαρυγγίτιδα.
Αχιλλέα: Αιμορροΐδες, κιρσούς, γρίπη, άσθμα, λιποδιάλυση, κυτταρίτιδα.
Αψιθιά: Ζάχαρο, διαταραχές έμμηνων, χωνευτική, εμετούς.
Βασιλικός: Για καλή μνήμη, πονoκεφάλους, στομαχόπονους.
Βαλεριάνα: Ηρεμιστική, νεύρα, αϋπνίες, υστερία.
Βάτος: Ζαχαροδιαβήτη, διάρροια, πέτρες στα νεφρά, αρθριτικά, ρευματισμούς.
Γλυκάνισο: Κολικούς, αεροφαγία, χώνεψη, λιποδιάλυση, κοιλόπονους.
Γλυκόριζα: Αντιφλεγμονώδης, βήχα, κρυολόγημα, άσθμα, γαστρικά έλκη.
Γκίνσενγκ: Αφροδισιακό, τονωτικό, δίνει μακροζωία.
Δάφνη: Διαλύει τα άλατα του σώματος, για πυρετό.
Δενδρολίβανο: Ελιξίριο νεότητας, τριχόπτωση, πιτυρίδα, καρδιά, συκώτι.
Δίκταμο Κρήτης: Στομαχοπαθήσεις, αφροδισιακό, τονωτικό, ζάχαρο.
Εκουιζέτο: Προστάτης, κυστίτιδα, πέτρες στα νεφρά, ρευματικά.
Ευκάλυπτος: Βήχα, άσθμα, καλή λειτουργία αναπνευστικού, βακτηριοκτόνο.
Εχινάτσεα: Άμυνα οργανισμού, διεγερτικό του ανοσοποιητικού, αντιαλλεργικό.
Θυμάρι: Συκώτι, τονωτικό, χωνευ-τικό, στομάχι, καρδιά, ρευματισμούς.
Καλαμπόκι (φούντα): Πέτρες νεφρών, κύστη χολής, ουρικό οξύ, προστάτη.
Καλέντουλα: Εμμηναγωγική, κατά εκζέματος και ακμής.
Κάρδαμο/κακουλέ: Αφαιρεί φακίδες και πανάδες, καρδιοτονωτικό, περιέχει βιταμίνη C.
Κύμινο: Αεροφαγία, ορχίτιδα, χιονίστρες, δυσπεψία.
Κυπαρισσάκι: Προστάτη, κυστίτιδα, πέτρες νεφρών, ζάχαρο, διουρητικό.
Λεβάντα: Γενικό παυσίπονο, καρδιά, πονοκέφαλο, ιλίγγους, αϋπνία, σκόρο.
Λιναρόσπορος: Βήχα, δυσκοιλιότητα, αιμορροΐδες, πέτρες χολής.
Λουΐζα: Αδυνάτισμα, αέρια εντέρου, δυσκοιλιότητα, τυμπανισμούς, καλή διάθεση.
Λυκίσκος: Ζάχαρο, χοληστερίνη, ηρεμιστικό, αναφροδισιακό.
Μάραθο: Πέτρες νεφρών, αδυνάτισμα, λιποδιαλύτης.
Μαντζουράνα: Στομαχόπονους, αέρια, αϋπνίες, κοιλόπονο.
Μαστίχα Χίου: Ζάχαρο, χοληστερίνη, διουρητική, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική.
Μελισσόχορτο: Ηρεμιστικό, αϋπνίες, διαλύει ουρικό οξύ, ταχυκαρδίες, υπέρταση.
Μέντα: Στομαχικές διαταραχές, γρίπη, ξηρόβηχα.
Μολόχα: Μαλακτική για το λαιμό, βήχα, λαρυγγίτιδα, φαρυγγίτιδα, γαστρίτιδα, άσθμα.
Πράσινο τσάι Κίνας: Χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, συκώτι, χολή, καρκίνο στομάχου.
Πικρόξυλο: Ζάχαρο, χοληστερίνη.
Πασιφλώρα: Ηρεμιστική, αϋπνίες, στρες, νεύρα.
Πιπερόριζα: Τονωτική, αφροδισιακή.
Πολυκόμπι: Πέτρες νεφρών, προστάτη, κύστη, ζάχαρο, αιμορροΐδες, σκώλικες εντέρου.
Πολυτρίχι: Βρογχίτιδες, τραχειίτιδες, κρυολόγημα, φλεγμονές ουρικών οδών, άσθμα.
Σαπουνόχορτο: Χολαγωγικό, καθαρτικό, έκζεμα, δερματίτιδα, νεφρά.
Σαλέπι: Πονόλαιμο, γρίπη.
Σιναμική: Δυσκοιλιότητα.
Σινάπι: Βρογχίτιδα, ρευματισμούς, πλευρίτιδα, νευραλγίες, καρδιά.
Σπαθόχορτο: Στομαχόπονους, ρευματισμούς, πληγές και κρεατοελιές (λάδι με σπαθόχορτο).
Σαμπούκο: Γρίπη, φαρυγγίτιδα, κρυολόγημα, βρογχικά, αλλεργικό άσθμα, βήχα.
Σκορπιδόχορτο: Πέτρες νεφρών, προστάτη, κυστίτιδα.
Τανατσέτο: Παράσιτα, χαλαρώνει αιμοφόρα αγγεία, ανακουφίζει πόνους περιόδου. 
Ταραξάκο: Ίκτερο, ρευματισμούς, αιμορροΐδες, ζαχαροδιαβήτη.
Τσάι βουνού: Θερμαντικό, γρίπη, βήχα, ηρεμιστικό, αϋπνίες, αναιμία.
Τσουκνίδα: Αιμοκαθαρτικό, συκώτι, πέτρες νεφρών, διαλύει ουρικό οξύ, αφροδισιακό, περιέχει βιταμίνες A, B, C και μέταλλα.
Ύσσωπος: Ζάχαρο, άσθμα, χοληστερίνη, βρογχικά, υπέρταση.
Φασκόμηλο: Ζάχαρο, υπόταση, αναιμία, δυναμωτικό, στομάχι, μυϊκούς πόνους, γρίπη.
Χαμομήλι: Ηρεμιστικό, αϋπνίες, χωνευτικό, διουρητικό, ρευματισμούς.

Read more »

Χλωρέλλα

Η χλωρέλλα προσφέρει ολοκληρωμένη αποτοξίνωση από επιβλαβή βαρέα μέταλλα που βάλλουν τον οργανισμό. Το μόριο χλωροφύλλης που εμπεριέχει δρα θετικά στα νεφρά, το έντερο και το ήπαρ. Επιπλέον, βοηθάει στην καλή κυκλοφορία του αίματος και ωφελεί στην πέψη και την καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας. Με μια σύνθεση πλούσια σε νουκλεϊκά οξέα, ευνοεί την καθυστέρηση της πρόωρης γήρανσης.
Η χλωρέλλα είναι ένα μονοκύτταρο άλγος που ευδοκιμεί σε νερό, το οποίο περιέχει έναν πυρήνα και τεράστια ποσότητα διαθέσιμη χλωροφύλλης. Επίσης, περιέχει πρωτεΐνη (περίπου 58%), υδατάνθρακες, όλες τις βιταμίνες Β, βιταμίνη C και βιταμίνη Ε, αμινοξέα, και σπάνια ιχνομέταλλα. Ουσιαστικά είναι μία ολοκληρωμένη τροφή. Περιέχει περισσότερη βιταμίνη Β12 από το ήπαρ, καθώς και σημαντικές ποσότητες βήτα-καροτίνης. Έχει ισχυρό κυτταρικό τοίχωμα, το οποίο καθιστά δύσκολη την πρόσβαση στα συστατικά της. Γι’ αυτό χρειάζεται βιομηχανική επεξεργασία ώστε να είναι αποτελεσματική.


Η χλωρέλλα είναι ένα από τα ελάχιστα βρώσιμα είδη αλγών νερού. Η χλωροφύλλη της χλωρέλλας μπορεί να επιταχύνει την κάθαρση του αίματος. Η χλωρέλλα έχει υψηλή περιεκτικότητα σε RNA και DNA, και έχει βρεθεί ότι προστατεύει από τις υπεριώδεις ακτίνες. Μελέτες αναφέρουν ότι η χλωρέλλα είναι εξαιρετική πηγή πρωτεΐνης, ειδικά για ανθρώπους που επιλέγουν ή που δεν μπορούν να καταναλώσουν κρέας.


Κλινικές μελέτες αποδεικνύουν τις θεραπευτικές ιδιότητες της χλωρέλλας, συμπεριλαμβανομένων της αποτοξίνωσης από διοξίνες, της θεραπείας από έκθεση σε ακτινοβολία, και της ικανότητας να μειώσει την υψηλή πίεση, να ελαττώσει τα επίπεδα χοληστερόλης του πλάσματος, να επιταχύνει την επούλωση πληγών, και να ενισχύσει τις ανοσοποιητικές λειτουργίες.


Συγκρινόμενη με άλλες τροφές ανά γραμμάριο βάρους είναι απο τις πιο συμπυκνωμένες σε θρεπτικά συστατικά, περιέχοντας βασικές βιταμίνες, μακρομέταλλα, ιχνοστοιχεία, αντιοξειδωτικά, απαραίτητα λιπαρά οξέα, πρωτεϊνες, νουκλεϊκά οξέα και πολλά ακόμη στοιχεία υψηλής βιοδιαθεσιμότητας. Όλα τα παραπάνω την καθιστούν ένα τέλειο φυσικό διατροφικό συμπλήρωμα στο καθημερινό σας πρόγραμμα


Η Χλωρέλλα είναι εξαιρετική για καθαρισμό και αποτοξίνωση του σώματος, από μέσα προς τα έξω και είναι μία εκπληκτική υπερτροφή για να διατηρήσετε την γενική σας ευεξία και την ζωντάνια σας! 


Διατροφικά στοιχεία της Χλωρέλλα:


Πλήρης πρωτεϊνη (58%)
Όλο το σύμπλεγμα βιταμινών Β (συμπ. και της Β12)
Βιταμίνες C και E
Τα περισσότερα από τα πιο σημαντικά και σπάνια ιχνοστοιχεία
Είναι το πιο κοινό και διαδεδομένο διατροφικό συμπλήρωμα για την μακροβιότερη φυλή στον πλανήτη, τους Ιάπωνες.

Είναι γεμάτη με άμεσα βιοδιαθέσιμη χλωροφύλλη, (ποιοτικά την πιο υψηλή σε σχέση με οποιοδήποτε γνωστό φυτό) η οποία βοηθάει εξαιρετικά στον κυτταρικό μεταβολισμό και στη γενική αποτοξίνωση.


Περιέχει πάνω από 20% Chlorella Growth Factor (CGF) το οποίο έχει αποδειχθεί ότι υποστηρίζει την κυτταρική ανάπτυξη και το ανοσοποιητικό σύστημα.


Μία τέλεια πηγή νουκλεϊκών οξέων (που βρίσκονται στο RNA και DNA) τα οποία βοηθούν την κυτταρική ανανέωση, ανάπτυξη και επανόρθωση.


Η Χλωρέλλα είναι μία αλκαλική τροφή η οποία όχι μόνο ισοσταθμίζει την υπεροξύτητα πολλών επεξεργασμένων τροφών, αλλά επίσης αυξάνει το επίπεδο ph του σώματος προς την αλκαλική πλευρά της κλίμακας, με αποτέλεσμα να βοηθάει σημαντικά στις μεταβολικές διεργασίες.


Περιέχει άφθονα φυτοθρεπτικά και αντιοξειδωτικά στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία έναντι των ελευθέρων ριζών και ενός μεγάλου αριθμού περιβαλλοντικών και διατροφικών μολυντών.


Εξαιρετική πηγή άμεσα βιοδιαθέσιμου σιδήρου, η Χλωρέλλα είναι μία από τις πιο επιστημονικά ανελυμένες τροφές στην ιστορία.


Η κατανάλωσή της μεταδίδει την κυτταρική μνήμη εκατομμυρίων ετών στα κύτταρα του σώματος, ώστε να ενθυμηθούν την τέλεια και αποδοτική λειτουργία τους..


Προσθέστε τήν στα smoothies σας, στους χυμούς φρούτων (ιδιαίτερα του μήλου) ή σε υγιεινές πουτίγκες.


Γευστική πρόταση: 3-4 ώριμες μπανάνες στο blender με νερό ή χυμό μήλου και μία κουταλιά του γλυκού χλωρέλλα. 

Read more »

Κανέλα

Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση την κανέλα. Τη χρησιμοποιούσαν σαν συνάλλαγμα, φάρμακο, μπαχαρικό στη μαγειρική ή ζαχαροπλαστική και για τις αφροδισιακές ιδιότητες που πίστευαν ότι είχε.

Γραπτές μαρτυρίες από τον 1ο αιώνα μ.Χ. μας αναφέρουν ότι 

350 γραμμάρια κανέλας άξιζαν όσο 5 κιλά ασήμι. Μάλιστα έγιναν και πόλεμοι εξαιτίας της κανέλας μεταξύ Ολλανδών, Πορτογάλων και Γάλλων. Οι πόλεμοι αυτοί έγιναν για διεκδίκηση της Κεϋλάνης που κατά τους 17ο και 18ο αιώνες παρήγαγε αποκλειστικά την κανέλα.

Η κανέλα χρησιμοποιήθηκε για τη διατήρηση του κρέατος και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τη χρησιμοποίησαν για βαλσάμωμα. Στο Μεσαίωνα, οι γιατροί τη χορηγούσαν για τη θεραπεία του βήχα, της βραχνάδας και του πονόλαιμου.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η κανέλα, ήταν και παραμένει ένα εκλεκτό μπαχαρικό με χρήσεις σε πολλούς τομείς. Για τις φαρμακευτικές,θεραπευτικές της ιδιότητες, χορηγείτο από την αρχαιότητα για διάφορες παθήσεις εμπειρικά, δηλαδή χωρίς να υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις για την αποτελεσματικότητα της.

Πριν μερικά χρόνια, επιστήμονες ανακάλυψαν τυχαία ότι ακόμη και μισό κουταλάκι του τσαγιού κανέλας, μπορεί να μειώνει αποτελεσματικά τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα των διαβητικών.

Η κανέλα μπορεί να προστεθεί στο τσάι, στον καφέ, στο χυμό ή σε ένα επιδόρπιο. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να ωφελεί εκατομμύρια ανθρώπων που έχουν προ-διαβήτη ή διαβήτη και δεν το γνωρίζουν.

Η ενεργός ουσία στην κανέλα αποδείχθηκε ότι είναι η ουσία MHCP που ανήκει στις πολυφαινόλες. Η ουσία αυτή μιμείται την ινσουλίνη, ενεργοποιεί τους κυτταρικούς υποδοχείς ινσουλίνης και δρα εντός των κυττάρων σε συνέργεια με την ινσουλίνη.

Σε έρευνα που έγινε σε Πακιστανούς εθελοντές που έπασχαν από διαβήτη 

τύπου 2, χορηγήθηκαν από 3 έως 6 γραμμάρια σκόνης κανέλας σε κάψουλα, 

μια φορά την ημέρα μετά από τα γεύματα.Όλοι οι εθελοντές παρουσίασαν καλύτερο έλεγχο της γλυκόζης αίματος με επίπεδα 20% χαμηλότερα από τα επίπεδα γλυκόζης εθελοντών ομάδας ελέγχου, με ανάλογα χαρακτηριστικά που δεν έπαιρναν κανέλα. Μάλιστα, σε μερικούς εθελοντές που λάμβαναν κανέλα, παρατηρήθηκε κάθοδος της γλυκόζης αίματος σε κανονικά επίπεδα.Μετά που σταμάτησαν να παίρνουν κανέλα, σε όλους τους διαβητικούς η γλυκόζη αίματος άρχισε πάλι να ανεβαίνει σε παθολογικά επίπεδα.Ταυτόχρονα παρατηρήθηκε ότι η κανέλα είχε και άλλα ωφέλιμα αποτελέσματα στους εθελοντές. Παρατηρήθηκε πτώση των λιπιδίων και της κακής χοληστερόλης του αίματος που εν μέρει ελέγχονται από την ινσουλίνη.Σε πειράματα στο εργαστήριο, η κανέλα βρέθηκε ότι μπορεί να εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες που είναι νοσηρές για το DNA χημικές ενώσεις οι οποίες παράγονται κατά το φυσιολογικό μεταβολισμό και είναι αυξημένες στους διαβητικούς.

Επισημαίνεται ότι η ενεργός, ωφέλιμη ουσία της κανέλας, δεν περιέχεται στο λάδι κανέλας αλλά στη σκόνη του μπαχαρικού αυτού. Η προσθήκη σκόνης κανέλας στη διατροφή μας, σε επιδόρπια, σε φρυγανιές, δημητριακά, χυμούς, στο τσάι ή στον καφέ θα μπορούσε να είναι ωφέλιμη.Μια νέα εργασία από τη Σουηδία, προσθέτει στη επιστημονική τεκμηρίωση των ωφέλιμων δράσεων της κανέλας. Γιατροί από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο Malmoe της Σουηδίας, έβαλαν λίγο περισσότερο από ένα κουταλάκι του τσαγιού κανέλας σε ένα μπολ πουτίγκας ρυζιού σε 14 υγιείς εθελοντές. Έκαναν μετρήσεις της γλυκόζης αίματος πριν και μετά το φαγητό. Μετρήσεις έγιναν μετά από γεύμα και επιδόρπιο με και χωρίς κανέλα.Η σύγκριση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι μετά από επιδόρπιο με κανέλα, το άδειασμα του στομαχιού ήταν πιο αργό και τα επίπεδα της γλυκόζης αίματος μετά το φαγητό ήταν πιο χαμηλά. Το σύνολο των δεδομένων αυτών, δείχνει θετικές επιδράσεις της κανέλας στο μεταβολισμό της γλυκόζης γεγονός που μπορεί να είναι θετικό για προ-διαβητικούς και διαβητικούς ασθενείς.

Συμπερασματικά, βλέπουμε ότι μερικά από αυτά που οι άνθρωποι από χιλιετίες είχαν εμπειρικά αντιληφθεί για τη δράση της κανέλας στη υγεία, άρχισαν να αποδεικνύονται με επιστημονικό τρόπο χάρις στις σύγχρονες έρευνες. Είναι βέβαια νωρίς να ισχυριστεί κάποιος ότι η κανέλα μπορεί να χρησιμεύει για τη θεραπεία του διαβήτη. Ο ρόλος της στη πρόληψη και αντιμετώπιση του διαβήτη και άλλων παθήσεων, φαίνεται να υπόσχεται πολλά  και απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση.

Read more »

Σπιρουλίνα

Περιληπτικά η Σπιρουλίνα με περισσότερα από 90 ενεργά συστατικά, βιταμίνες και μέταλλα θωρακίζει τον οργανισμό από τις ασθένειες και συμβάλει στην μείωση της κόπωσης και του άγχους. Περιέχει 60-70% πρωτεΐνη υψηλής ποιότητας, ενώ δεν περιέχει φυτο-οιστρογόνα (για τις γυναίκες που βρίσκονται περι-εμμηνοπαυσιακάκαι δεν περιέχει ιώδιο για τις παθήσεις του θυροειδούς). 


Γιατί γίνεται τόσος θόρυβος για τις ιδιότητες ενός φυκιού; Μπορεί αλήθεια να μας αδυνατίσει ή να μας προστατέψει από ασθένειες; Πού σταματάει η πραγματικότητα για τις ωφέλειές της και πού αρχίζει ο μύθος; Η σπιρουλίνα ανήκει στην κατηγορία των βρώσιμων φυκιών, δηλαδή αυτών που υπάρχει η δυνατότητα να καλλιεργηθούν και να καταναλωθούν ως τροφή από τον άνθρωπο. Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό φύκι του γλυκού νερού, με χαρακτηριστικό κυανοπράσινο χρώμα, που οφείλεται σε φυσικές χρωστικές. Επιστημονικά, ονομάζεται «αρθροσπείρα», γιατί αποτελείται από πολλά κύτταρα που σχηματίζουν μεταξύ τους νημάτια, τα οποία πολλές φορές είναι σπειροειδή.


Πώς παράγεται;
Με τη βοήθεια της ηλιακής ακτινοβολίας και του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας η σπιρουλίνα αναπτύσσεται σχετικά εύκολα μέσα στο υδάτινο στοιχείο, τόσο στο γλυκό νερό υποτροπικών περιοχών (π.χ. σε φυσικές λίμνες, ζεστές και υψηλής αλκαλικότητας) όσο και στο θαλασσινό. Εντούτοις, ο πιο διαδεδομένος τρόπος παραγωγής της είναι η υδατοκαλλιέργεια σε πολύ καθαρές δεξαμενές, κάτω από ειδικές περιβαλλοντικές συνθήκες. Η παραγωγή γίνεται με σύγχρονες τεχνολογικές μεθόδους, αλλά με απόλυτα φυσικούς τρόπους, χωρίς να χρησιμοποιούνται λιπάσματα, εντομοκτόνα, συντηρητικά ή γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί. Στη συνέχεια η σπιρουλίνα θερίζεται, ξηραίνεται ή υγροποιείται, τυποποιείται σε διάφορες μορφές (ταμπλέτες, κάψουλες, σκόνη, νιφάδες ή υγρό σιρόπι), συσκευάζεται και διατίθεται στο εμπόριο. Πιο σπάνια, προστίθεται ως συστατικό σε άλλες τροφές, κυρίως σε ζυμαρικά νιόκι, σάλτσες και αρτοσκευάσματα.


Ποια είναι τα θρεπτικά της συστατικά;
Εξαιτίας των πολυάριθμων θρεπτικών της συστατικών, η σπιρουλίνα θεωρείται τροφή πλήρης και με μοναδικά χαρακτηριστικά. Μεταξύ των άλλων, περιέχει πρωτεϊνες σε ποσοστό 55-70%, 15-25% υδατάνθρακες, 6-8% λιπαρά, χλωροφύλλη, τέσσερις διαφορετικές μοριακές μορφές β-καροτίνης και μεγάλες ποσότητες φυτοθρεπτικών, μετάλλων (σίδηρος, κάλιο, μαγνήσιο κ.ά.), ιχνοστοιχείων και βιταμινών Ε, Α, Κ και Β, συμπεριλαμβανομένης και της βιταμίνης Β12. Πράγματι, λοιπόν, η σπιρουλίνα είναι πολύ πλούσια σε πληθώρα συστατικών, που μάλιστα δεν υπάρχουν σε καμία άλλη φυτική τροφή σε τέτοια έκταση ή αναλογίες. Επιπλέον, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, τα συστατικά της έχουν υψηλή βιοδιαθεσιμότητα, αφομοιώνονται δηλαδή και αξιοποιούνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον ανθρώπινο οργανισμό.
Προσοχή στις συγκρίσεις
Η σπιρουλίνα αποτελεί θρεπτικά κορυφαία τροφή. Εντούτοις, συγκρίσεις και επισημάνσεις του τύπου ότι περιέχει 50 φορές περισσότερο σίδηρο από το σπανάκι ή 25 φορές περισσότερη β-καροτίνη από τα καρότα κ.ο.κ. είναι κατά βάση αποπροσανατολιστικές. Κι αυτό γιατί η σύγκριση γίνεται πάντα με σημείο αναφοράς τα 100 γραμμάρια κάθε τροφής. Όμως, 100 γραμμάρια καρότα ή συκώτι μπορούμε να φάμε όλοι, αλλά 100 γραμμ. σπιρουλίνας είναι αδύνατο να καταναλώσουμε, αφού η μέση συνιστώμενη ημερήσια δόση της είναι 2-5 γραμμ.

Πού κάνει καλό;
Η σπιρουλίνα, όπως έχει αποδειχτεί, βοηθάει την πέψη και προωθεί τις εντερικές λειτουργίες, αυξάνοντας συγχρόνως την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών των υπόλοιπων τροφών. Μας ενισχύει επίσης με ποικίλα ωφέλιμα συστατικά και υπό αυτό το πρίσμα συμβάλλει στην πρόληψη και αντιμετώπιση διαφόρων διατροφικών ελλείψεων και επομένως στη θρέψη και τη διατήρηση του οργανισμού μας σε καλή λειτουργική κατάσταση.
Ωφέλειες και από τα επιμέρους συστατικά της
Ορισμένα από τα συστατικά της έχουν θετικά αποτελέσματα και σε άλλους τομείς εκτός της θρέψης: Αμινοξέα: προστατεύουν τα εγκεφαλικά κύτταρα, βελτιώνουν τη λειτουργία του νευρικού συστήματος, ενισχύουν το μυϊκό ιστό. Αντιοξειδωτικά: δρουν κατά των ελεύθερων ριζών, εμποδίζουν την πρόωρη γήρανση. Γ-λινολεϊκό οξύ (CLA): βοηθάει στην αντιμετώπιση του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου, συμβάλλει στην ελάττωση της υψηλής χοληστερόλης και στον έλεγχο του σωματικού βάρους, ενισχύει την παραγωγή καλών εικοσανοειδών, ανακουφίζει από χρόνιες φλεγμονές. Σπιρουλάνη: εμποδίζει ή καθυστερεί την ανάπτυξη ορισμένων ιών. Μελετάται η δράση της σε ασθενείς που πάσχουν από ΑΙDS. Φυκοκυανίνη: δρα αντιοξειδωτικά, υποστηρίζει την αποτοξινωτική δράση ήπατος και νεφρών, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Χλωροφύλλη: βοηθάει στο σχηματισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων, διεγείρει τη λειτουργία του εντέρου και του ήπατος, συμβάλλει στην απομάκρυνση των τοξινών.


Ενδεχόμενα οφέλη 
Σε έρευνες με ερωτηματολόγια υποκειμενικής αντίληψης κατάστασης, αρκετά άτομα αναφέρουν ότι η κατανάλωση σπιρουλίνας τούς προσφέρει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα απέναντι σε ασθένειες, ταχύτερη ανάρρωση, περισσότερη ενέργεια, αυξημένη αντοχή και βελτίωση των σωματικών και πνευματικών επιδόσεων. Άλλα άτομα δηλώνουν ότι έχουν αποκτήσει πιο υγιή επιδερμίδα, πυκνότερα μαλλιά καιενώ κάποιοι παρατηρούν ότι η σπιρουλίνα τούς βοηθάει να ελαττώσουν την όρεξή τους και να χάσουν κιλά ή να τα διατηρήσουν ευκολότερα υπό έλεγχο.


Αδυνατίζει;
Η σπιρουλίνα δεν είναι κάποιο «θαυματουργό προϊόν αδυνατίσματος» που κόβει την όρεξη, καίει τα λίπη ή αναγκάζει το σώμα να χάσει κιλά αυξάνοντας την ταχύτητα του μεταβολισμού. Εάν νομίζετε κάτι τέτοιο, σφάλλετε! Επειδή όμως είναι μια συμπυκνωμένη τροφή με πολλές πρωτεϊνες, άφθονα χρήσιμα συστατικά και λίγες θερμίδες, η κατανάλωσή της μπορεί να βοηθήσει στην κάλυψη των αυξημένων αναγκών του οργανισμού σε περιόδους μη ισορροπημένης διατροφής, μειωμένης λήψης τροφής και περικοπής θερμίδων, όπως π.χ. κατά τη διάρκεια δίαιτας για απώλεια βάρους. Επιπλέον, σε κάποια άτομα πιθανώς συμβάλλει στη χαλιναγώγηση της πείνας, όταν αυτή οφείλεται σε μείωση της κυτταρικής ενέργειας από έλλειψη ουσιωδών θρεπτικών συστατικών.


Ποιοι μπορούν να τη λαμβάνουν;
*Αποκλειστικά χορτοφάγοι και ημιχορτοφάγοι.
*Άτομα που δεν διατρέφονται καλά, παρουσιάζουν διατροφικές ελλείψεις, ακολουθούν εξειδικευμένα διαιτολόγια ή έχουν αυξημένες θρεπτικές ανάγκες.
*Άτομα με πολύ δραστήριο τρόπο ζωής ή έντονες σωματικές δραστηριότητες, όπως π.χ. οι αθλητές.
*Σε περιόδους αυξημένης κούρασης, μειωμένης ενέργειας, υπερβολικού άγχους ή κατά την ανάρρωση έπειτα από ασθένεια.
*Κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης.
*Βοήθημα σε προσπάθεια αδυνατίσματος.
Μην ξεχνάτε: Για τους αποκλειστικά χορτοφάγους η σπιρουλίνα χαρακτηρίζεται ως «θείο δώρο». Αυτό αιτιολογείται αφενός από την πληρότητά της σε πρωτεϊνες, αφετέρου από την υψηλή της περιεκτικότητα σε συστατικά που δύσκολα εντοπίζονται σε άλλα τρόφιμα φυτικής προέλευσης.


Είναι ασφαλής;
Εκτενείς τοξικολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι η σπιρουλίνα είναι ένα πολύ ασφαλές διατροφικό προϊόν, τόσο που δύναται να χρησιμοποιηθεί ακόμα και από παιδιά, εγκύους ή άτομα που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, εφόσον βέβαια συμβουλευτούν πρώτα το γιατρό τους. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνεται υπέρβαση της συνιστώμενης δοσολογίας, ενώ άτομα που αντιμετωπίζουν διαταραχές του θυρεοειδούς θα πρέπει να βεβαιώνονται ότι το προϊόν που επιλέγουν δεν περιέχει καθόλου ιώδιο.


Προσοχή!
*Επειδή η σπιρουλίνα είναι φυσικό προϊόν, η ποιότητά της μπορεί να διαφέρει σημαντικά ανάλογα με τον τόπο προέλευσης και τον τρόπο παραγωγής. Να προτιμάτε λοιπόν πιστοποιημένα προϊόντα, με σαφή ένδειξη ότι προέρχονται από βιολογική καλλιέργεια.
*Όταν χρησιμοποιείτε τη σπιρουλίνα για πρώτη φορά, αρχίστε με τη μικρότερη δυνατή ημερήσια δόση και αυξήστε τη δοσολογία σταδιακά, μέχρι να φτάσετε στη συνιστώμενη ποσότητα από τον παραγωγό του προϊόντος.
*Παρότι μπορείτε να πάρετε όλη τη συνιστώμενη ημερήσια δόση σπιρουλίνας εφάπαξ (π.χ. μαζί με το πρωινό), είναι αποτελεσματικότερο να τη μοιράζετε κατά τη διάρκεια της ημέρας.
*Εάν αντιμετωπίζετε προβλήματα ύπνου, μην καταναλώνετε σπιρουλίνα κατά τις βραδινές ώρες, καθώς ενδέχεται να αυξήσει την ενεργητικότητά σας και να σας προκαλέσει αϋπνία.
Μέση θρεπτική σύσταση (ανά 100 γραμμάρια)
Θερμίδες 290
Πρωτεϊνες 57,4 g
Λιπαρά 7,7 g
Υδατάνθρακες 23,9 g
Φυτικές ίνες 3,6 g
Διαφέρει ανάλογα με την προέλευση.
Τα πλεονεκτήματά της
Η σπιρουλίνα:
*Περιέχει περισσότερα από 100 ωφέλιμα θρεπτικά στοιχεία, απολύτως αναγκαία για τον ανθρώπινο οργανισμό.
*Είναι η πλουσιότερη φυτική πηγή πρωτεϊνών.
*Έχει όλα τα απαραίτητα αμινοξέα που πρέπει να λαμβάνουμε καθημερινά μέσω των τροφών.
*Διαθέτει την υψηλότερη περιεκτικότητα σε σίδηρο από όλες τις φυτικές τροφές.
*Αποτελεί πηγή Β12, βιταμίνης που υπάρχει μόνο στις ζωικές τροφές και συνήθως παρατηρείται έλλειψή της στους αποκλειστικά χορτοφάγους.
*Περιέχει πολλά διαφορετικά φυτοθρεπτικά, τα περισσότερα με αποδεδειγμένες αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
*Είναι πλούσια σε γ-λινολεϊκό οξύ, το οποίο χρησιμοποιείται από τον οργανισμό για την παραγωγή της προσταγλανδίνης Ε1, που παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος.


Τρόποι κατανάλωσης και χρήσης
Πρωτεϊνούχα σκόνη με σπιρουλίνα
Η σκόνη πρωτεϊνης που βασίζεται στη σπιρουλίνα, αλλά περιέχει και επιπρόσθετα συστατικά, διαλύεται σε σκέτο νερό, χυμό ή άπαχο γάλα ή προστίθεται σε γιαούρτι και smoothies χαμηλά σε λιπαρά και θερμίδες. Το μίγμα χρησιμοποιείται κυρίως ως υποκατάστατο γεύματος, με σκοπό τον έλεγχο των προσλαμβανόμενων θερμίδων. Μπορεί επίσης να καταναλωθεί επιπλέον των καθιερωμένων γευμάτων από δραστήρια άτομα με αυξημένες ανάγκες σε πρωτεϊνες (π.χ. αθλητές) αλλά και από άτομα με ακατάστατα ωράρια για την αποφυγή παράλειψης προγραμματισμένου γεύματος ή ως γρήγορο μικρογεύμα αντί για πρόχειρο φαγητό. Θα βρείτε τη σπιρουλίνα σε φαρμακεία, καταστήματα βιολογικών προϊόντων και μεγάλα σούπερ μάρκετ τροφίμων.


Σπιρουλίνα σε υγρή μορφή
Αφεψήματα κι όχι μόνο
Η υγρή σπιρουλίνα («σιρόπι») αναμιγνύεται σε νερό, αφεψήματα, χυμούς φρούτων ή λαχανικών και σε φυτικά ροφήματα δημητριακών (π.χ. από ρύζι), οσπρίων (π.χ. «γάλα» σόγιας) ή ξηρών καρπών (π.χ. «γάλα» αμυγδάλου). Προστίθεται επίσης σε γιαούρτι, επιδόρπια γιαουρτιού, κρεμώδη τυριά, κρύες σάλτσες για διάφορες σαλάτες και σε κρύα σιρόπια για σπιτικά παγωτά ή γλυκά.
Σπιρουλίνα σε κάψουλες


Οι ταμπλέτες
Ως συμπλήρωμα διατροφής, λαμβάνονται 2-3 φορές ημερησίως στα κυρίως γεύματα. Επιπρόσθετα, οι ταμπλέτες μπορούν να κονιορτοποιηθούν και να χρησιμοποιηθούν όπως ακριβώς και η σκόνη.
Βοηθητικό αδυνατίσματος 
Για την ελάττωση της όρεξης, καταναλώνεται 30-45 λεπτά πριν από τα κυρίως γεύματα μαζί με 1,5-2 ποτήρια νερό ή μεταξύ των γευμάτων, όταν αισθάνεστε έντονη πείνα.


Για αύξηση ενέργειας
Η σπιρουλίνα λαμβάνεται μαζί με τα γεύματα ή πριν από τη δραστηριότητα κατά την οποία χρειάζεστε περισσότερη ενέργεια (π.χ. γυμναστική). Επίσης, όταν νιώθετε πτώση της ζωτικότητάς σας.


Σπιρουλίνα σε σκόνη
Γεύση στα φαγητά 
Μπορείτε να διαλύσετε 1/2-1 κουταλάκι του γλυκού σκόνη σπιρουλίνας σε χυμούς φρούτων ή να την προσθέσετε σε ομελέτες, δημητριακά πρωινού, σούπες ή σε κρύες σάλτσες για σαλάτες λαχανικών, ζυμαρικά, θαλασσινά ή ψάρια. Όταν χρησιμοποιείται στο μαγείρεμα, η σπιρουλίνα πρέπει να προστεθεί στο τέλος του, γιατί οι υψηλές θερμοκρασίες καταστρέφουν μέρος των συστατικών της.


Συμπέρασμα 
Η σπιρουλίνα δεν αποτελεί πανάκεια που θα λύσει ως διά μαγείας όλα τα διατροφικά μας προβλήματα. Αποτελεί όμως μια πολύτιμη τροφή και ένα φυσικό συμπλήρωμα που στο πλαίσιο ενός σχετικά ισορροπημένου διαιτολογίου μας προσφέρει το «κάτι επιπλέον» που όλοι αναζητάμε, ένα κάποιο πλεονέκτημα. Με αυτό το σκεπτικό, και χωρίς βέβαια να περιμένουμε θαύματα, η σπιρουλίνα μπορεί να συμβάλει με ασφάλεια στην ενίσχυση του οργανισμού, στην αύξηση της ενεργητικότητας, στον έλεγχο του σωματικού βάρους και στη διατήρηση ενός καλού επιπέδου υγείας.

Read more »

Μύρτιλο

Το Μύρτιλο, ένα μικρό μπλε φρούτο του δάσους, έχει μεγάλη συγκέντρωση σε ανθοκυανίνη, χρωστική ουσία που συνδέεται πειραματικά με την μείωση του κινδύνου σε διάφορες παθήσεις, όπως του καρδιαγγειακού συστήματος, των ματιών και των επιβλαβών συνεπειών των ελεύθερων ριζών (κυτταρική οξείδωση).

Είναι ένα από τα διάφορα είδη φυτών χαμηλής ανάπτυξης, αλλά και ο εδώδιμος καρπός του, της οικογενείας των ερεικείδων παρά την επιστημονική του ονομασία (λατ. Vaccinium = μυρτίδιο, myrtillus) που υποδηλώνει ότι ανήκει στις μυρτίδες. To θέμα περιπλέκεται ακόμα περισσότερο γιατί μερικοί βοτανικοί το συμπεριλαμβάνουν στην οικογένεια «Μορίδες» (Moraceae) από την οποία διαφέρει ως προς την έλλειψη γαλακτώδους χυμού.

Εξαπλώνεται ως αυτοφυές, συνήθως μεμονωμένο στις εύκρατες και ψυχρές περιοχές της γης, στα ψηλά βουνά των τροπικών περιοχών και κατά προτίμηση αναπτύσσεται στα όξινα δηλ. μη αλκαλικά εδάφη και σε δροσερές θέσεις.

Πολυετές θαμνοειδές, ύψους 60-90 εκατ. με πυκνές διακλαδώσεις και ημιδερματώδες φύλλωμα, που το φθινόπωρο πριν γυμνωθούν τα φύλλα παίρνουν ωραίες και έντονες πορφυρές αποχρώσεις. Ανθοφορεί Μάιο-Ιούνιο με άσπρα-ροζ καμπανοειδή λουλούδια. Παράγουν από Αύγουστο-Σεπτέμβρη εδώδιμους καρπούς, με ελαφριά υπόξινη γεύση, κατάλληλους για παγωτά, γλυκά και είναι γνωστοί με το όνομα μπίλμπερι και όχι μπούλμπερι που αφορά άλλες ποικιλίες, όπως το Vaccynum Corymposum. Επειδή τα περισσότερα από τα μύρτιλα, που τρώγονται από τα πουλιά και τα θηλαστικά δεν αποβάλλονται ως βιώσιμοι σπόροι, αναπαράγονται αγενώς δηλ. με την ανάπτυξη νέων βλαστών από τα ριζώματά τους των ώριμων φυτών.

Το μύρτιλο σχετίζεται με τη βελτίωση της νυχτερινής όρασης· μύρτιλα αναφέρονται σε μια δημοφιλή ιστορία του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όπου πιλότοι της RAF καταναλώνουν μαρμελάδα μύρτιλο για να οξύνουν την οπτική τους οξύτητα στις αποστολές της νύχτας. Ωστόσο, μια πρόσφατη μελέτη από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δεν εντόπισε καμμία τέτοια επίδραση. Αν και η επίδραση του μύρτιλου για όξυνση της νυκτερινής όρασης είναι αβάσιμη, εργαστηριακές μελέτες σε αρουραίους έχουν παράσχει προκαταρκτικά αποδεικτικά στοιχεία ότι η κατανάλωση μύρτιλου μπορεί να αναστέλλει ή να αντιστρέψει οφθαλμικές διαταραχές, όπως η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Read more »